روش شناسی سناریونویسی برای آینده نگاری در علوم زیست پزشکی

سناریونویسی فرایندی است که تفکر خلاق را تحریک کرده و سازمان را بهتر برای آینده آماده می سازد. همچنین سناریونویسی فعالیت های نوآوری را در سازمان ارتقا داده و با ارائه آینده های متنوع و جایگزین، توسعه راهبردهای سازمانی را بر پایه ی این آینده های جایگزین، امکان پذیر می نماید. اخیراً جی اوگیلوی، یک رهیافت هشت گانه را برای سناریونویسی معرفی کرده است. بر پایه ی این فرایند هشت گانه، سناریونویسی دو بخش عمده دارد که بخش اول فرایند در جستجوی یافت منطق سناریو بوده و پنج گام اولیه را شامل می شود و دومین بخش که گام های بعدی را شامل می شود به روایت حقیقی، دلالت و نشانگرهای سناریوها می پردازد. برای شناسایی فرصت ها و چالش های رو در روی علوم زیست پزشکی، میل فزاینده ای به سوی سناریونویسی وجود دارد. برای محیط آکنده از عدم قطعیت که علوم زیست پزشکی با آن روبرو است، سناریونویسی می تواند مسیری مطمئن و انعطاف پذیر را برای گذران در آینده پر از عدم قطعیت گشایش نماید. با ارزیابی اثرات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی این سناریوهای آینده، سازمان های زیست پزشکی می توانند گذار خود را به پارادایم پزشکی بازآفرینشی (regenerative medicine) و پزشکی فردگرایانه (personalized medicine) که نظام های مراقبت از سلامت کنونی را متحول خواهند ساخت، مدیریت نمایند.